Mafijna miłość t.1 Sny Morfeusza - K.N. Haner [DUUUUŻO SPOILERÓW]

Od razu chciałam się wytłumaczyć, dlaczego w tym poście jak chyba nigdy pojawi się dużo spoilerów. Sprawa jest prosta: bez nich nie byłabym w stanie przekazać Wam tego, co sądzę o pierwszym tomie Mafijnej miłości.

A teraz do rzeczy. Erotyk nie jest wiodącym gatunkiem w moich czytelniczych upodobaniach, jednak raz na jakiś czas lubię po niego sięgnąć. Seria o Morfeuszu, z racji premiery trzeciego tomu, dość głośnym echem odbijała się ostatnimi czasy w blogosferze. Jedni ją kochają, inni nienawidzą, więc stwierdziłam, że muszę sprawdzić co w trawie piszczy. A babcia mówiła, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła...

 





Tytuł: Sny Morfeusza

Seria: Mafijna miłość
Autor: K. N. Haner
Wydawnictwo: Helion
Liczba stron:415

Zniewalająco piękna Cassandra Givens nie tak dawno skończyła studia i przeprowadziła się do Miami, gdzie zamieszkała wraz z kuzynką Nicole, aby znaleźć pracę w zawodzie architekta i wieść lepsze życie niż to, które czekało ją w rodzinnym mieście. Pewnego dnia staje przed szansą pracy marzeń w firmie, której szefem jest niejaki Adam McKey. Niestety rozmowa kwalifikacyjna z gburowatym szefem, który nawet nie obrócił się w fotelu, by na nią spojrzeć, kończy się fiaskiem, a Cassandra, żeby odreagować porażkę, wychodzi ze znajomymi do restauracji. Wieczór również kończy się katastrofalnie, więc bohaterka postanawia iść z napotkanym na ulicy chłopakiem do Mirrors - ekskluzywnego, tajemniczego i wyuzdanego klubu, gdzie, dając się ponieść emocji i wypitemu alkoholowi, przystaje na niedwuznaczną propozycję poznanego tam Morfeusza, z którym spędza najbardziej nieprawdopodobną noc w swoim życiu, a seks w limuzynie jest tylko początkiem niemoralnych przygód Cassandry. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że zrządzeniem losu Morfeusz okazuje się być Adamem McKey'em, który, nieświadomy tożsamości swojej nocnej towarzyszki, postanawia jednak zatrudnić Cassandrę. Niestety, oboje nie są w stanie utrzymać, nomen omen, odpowiedniego stosunku na linii szef-podwładna, a namiętność, która zrodziła się między nimi, prowadzi do coraz bardziej niebezpiecznych wydarzeń.

Nie obiecywałam sobie wiele po tej książce. Nauczona rozczarowaniem po przeczytaniu serii 50 Shades nastawiłam się na lekkie czytadło, które umili mi dwa-trzy wieczory po ciężkich jak cholera dniach w pracy. No cóż... Przynajmniej w określeniu czasu czytania się nie pomyliłam. Pierwszym zaskoczeniem było dla mnie to, jak ważnym aspektem fabuły może być miesiączka głównej bohaterki. Dowiadujemy się o tym dokładnie w trzecim zdaniu i wątek ten przewija się przez około ćwierć książki. No dobra, kobietą jestem i te sprawy nie są mi obce, więc mimo wszystko poszłam dalej. Przyznam, że zapowiadało się nie najgorzej, Cassandra wydawała się dużo ciekawszą bohaterką niż Anastasia z wspomnianej serii o Grey'u, więc nie rzuciłam lektury w najdalszy kąt. I się zaczęło...

"Jak na złość dziś dostałam okres i czuję się fatalnie. Stoję przed siedzibą Art Desing&Beauty i właśnie czuję, że mój tampon przecieka.”

Tak, w książce wiele razy pojawia się "Desing"

Rozumiem, że głównym motywem Snów Morfeusza jest seks, pokręcona relacja między głównymi bohaterami i jeszcze więcej seksu, ale pierwsze, co zaczęło mi przeszkadzać, to zdawkowe opisy całego otoczenia, osób i miejsc. Może wynika to z mojego nastawienia, ale jeśli z głównej bohaterki robimy panią architekt, która mimo małego doświadczenia ma spory talent, to nastawiłam się na to, że np. opisy budynków czy wnętrz będą bardziej szczegółowe, zwłaszcza że historia jest przedstawiona z perspektywy rzeczonej pani architekt. Żebyśmy się dobrze zrozumieli: wiadomo, że erotyków nie czyta się po to, aby sobie wyobrażać neoklasycystyczne zdobienia czy modernistyczne meble, ale jakoś tak przez to, że temat został potraktowany po macoszemu, Cassandra jako GŁÓWNY architekt zatrudniony w jednej z najbardziej liczących się firm w tej branży, jest po prostu mało wiarygodna.

Najbardziej nie pozwalało mi wciągnąć się w tę historię fak, że mimo iż dzieje się ona w znanych nam realiach, to jest kompletnie oderwana od rzeczywistości. Cały galimatias zaczyna się od momentu, w którym dziewczyna, która w ogóle nie zna miasta, najpierw idzie do klubu o wątpliwej reputacji ze spotkanym na ulicy Tommy'm, "wyglądającym na miłego", a potem, jak gdyby nigdy nic wsiada do limuzyny z innym poznanym w tymże klubie gościem, którego twarzy nawet nie zna, bo on jest w masce, ale to nie przeszkadza naszej bohaterce pieprzyć się z nim (postanowiłam nie "uładzać" określeń dominujących w książce), ile wlezie i zasnąć w jego domu. Cóż... YOLO po całości. A wracając jeszcze do odrealnionych aspektów "technicznych": po pierwsze nie wiem, jak ma funkcjonować firma, w której główny architekt nie ma pojęcia o kosztorysach, wycenach itp., po drugie, NIE DA SIĘ zaprojektować 200 łazienek w trzy dni przez dwie osoby (słowo inżyniera :p), zwłaszcza jeśli większość czasu osoby te spędzają na rżnięciu się, kłótniach i pieprzeniu. Zdaję sobie sprawę, że te rzeczy są mało istotne dla sedna historii, którym jest relacja bohaterów, ale skoro książka ma stanowić całość, to warto zwracać uwagę na takie szczegóły i robić dokładniejszy research, bo zawsze znajdą się upierdliwcy tacy jak ja i będą się czepiać.

Pomijając już rzeczy, których mogą czepiać się zapewne tylko ludzie z nerwicą natręctw, przejdę do bohaterów. Co do Adama vel Morfeusza - był dokładnie taki, jak się spodziewałam, bo nietrudno sobie przywołać sztampowy przykład takiego bohatera. Nieziemsko przystojny, władczy, pociągający, a przy tym skrywający dużo mroczniejszą (psychopatyczną?) część swojej natury, która jednak ujawniała się w najmniej pożądanych momentach, a przy tym wszystkim gdzieś schowana jest czułość i bardziej ludzkie oblicze. Wszystko się zgodziło, idealny materiał na namiętnego kochanka i obiekt westchnień wszystkich kobiet. Zastrzeżeń brak. Gorzej jest z Cassandrą. Na początku zapowiadało się całkiem dobrze. Wydawała się być wykreowana na przebojową i trochę zwariowaną dziewczynę, która jednak wie czego chce, a przeprowadzka do Miami ma jej pomóc nie tylko w rozpoczęciu nowego życia, ale także pozwolić zapomnieć o kilku błędach i nieudanych związkach.

Wszystko cacy, tylko że po pamiętnej nocy Cassandra staje się nimfomanką, która absolutnie ZAWSZE jest gotowa, a poznanych facetów rozpatruje tylko w kategoriach "iść z nim do łóżka, czy nie iść" i to do tego stopnia, że w pewnym momencie rano kocha się z jednym, żeby wieczorem wejść do łóżka innego. Generalnie, z biegiem wydarzeń Cassandra przestaje logicznie myśleć i analizować i zachowuje się jak rozwydrzona nastolatka z permanentną chcicą. Chodzenie w miejsca publiczne bez bielizny staje się normalką, a np. wyjście ze świeżo poznanymi studentami do klubu kończy się publicznym pokazywaniem cycków. Dosłownie za każdym razem daje się ponieść chwili, przez co, przynajmniej dla mnie, zazwyczaj wychodzi na idiotkę. Zwroty akcji między jednym pieprzeniem a drugim wynikają właśnie z faktu, że Cassandra zapomina użyć mózgu w chwilach, kiedy byłoby to przydatne. Świetnym przykładem jest sytuacja z boy'em hotelowym, który, siedzący w szafie, miał porno przedstawienie na żywo, które mógł sobie dokładnie obejrzeć i nagrać.

"Szybkie numerki to ostatnio dla mnie codzienność, więc jeden w tę czy w tę...”

Jak widać, nie potrafię uniknąć porównań do Grey'a, więc sama relacja głównych bohaterów również przywodzi mi go na myśl. Oczywiście widać różnice, jednak schemat jest podobny, głównie z uwagi na to, że mamy nieprawdopodobnie przystojnego faceta, który nie chce lub nie potrafi się zakochać, miał wiele kobiet i w łóżku to on musi dominować. Jak już wspomniałam, główna bohaterka nie jest jednak taka znów potulna, a do tego jest tak piękna, że faceci patrząc na nią myślą tylko o tym, jak zaciągnąć ją do łóżka. Określenie relacji bohaterów mianem pokręconej, to duże niedopowiedzenie. Ona jest po prostu nielogiczna, niezdrowa, a momentami po prostu niedorzeczna. Za każdym razem wystarczyło, że znaleźli się obok siebie i, no nie było innej opcji, musieli znaleźć ustronne miejsce (albo i nie) i spółkować. 

Przykład, który jest chyba sporym spoilerem, ale idealnie oddaje klimat:

• doszło do wręcz niebezpiecznej dla ciebie kłótni z Adamem vel Morfeuszem;
• żeby odreagować, idziesz z planem urżnięcia się z kolesiem, który parę dni wcześniej powiedział, że jesteś łatwa i chce cię przelecieć, ale teraz się kumplujecie;
• plan wykonany i budzisz się rano naga w łóżku z ww. kolesiem, masz kaca giganta i nic nie pamiętasz;
• typ oznajmia, że byłaś tak zalana, że nawet jemu szkoda było to wykorzystać;
• nagle wparowuje Adam vel Morfeusz i widząc wspomnianego typa, tłucze go na kwaśne jabłko;
• dla zwieńczenia całej sytuacji ty idziesz wyrzygać obiad z komunii, a A. vel M. wspaniałomyślnie trzyma ci włosy;
• jak trochę się ogarniesz, to zaczynasz się na nie go drzeć, że jest popieprzony, ale się go nie boisz i żeby dał Ci spokój;
• on cię pacyfikuje, ciebie to podnieca, rżniecie się jak króliki w rui.

KURTYNA

Cała relacja wygląda dokładnie jak wyżej. Cassandra rozmyśla o tym, jak bardzo niebezpieczne jest to, co dzieje się między nimi, setki razy postanawia to zakończyć, ale wystarczy, że Adam na nią spojrzy i kończy się to w jedyny możliwy sposób. Swoją drogą opisy "zbliżeń" są bardzo dokładne, przez co oczywiście działają sugestywnie na wyobraźnię, ale jednak nie dają jej pola do popisu. Wszystko podane jest na tacy, a opisy nie należą do najdelikatniejszych. Według mnie nie zawsze trzeba pisać wprost, że "jego k*tas wchodzi w jej mokrą c*pkę". Jak dla mnie stosowanie tych określeń w każdym przypadku odbiera pewną sensualność zbliżenia, robiąc z niego zwierzęce zaspokajanie instynktów. Czasem mniej znaczy więcej.

Słowem podsumowania: na pewno nie sięgnę po kolejne tomy. Po prostu tego rodzaju erotyki, taki sposób pisania i kreacja bohaterów nie przemawiają do mnie, a raczej irytują. Niemniej, nie to ładne, co ładne, a co się komu podoba.
3/10

Swoją drogą, znacie jakieś erotyki, które odbiegają klimatem od Morfeusza?

Big up!