Bo niebo jest limitem... - Tabu w Kielcach

Pogoda nie rozpieszcza, praca, uczelnia, magisterka, brak czasu na czytanie... matko i córko, i synu, nie samym zapierniczaniem żyje człowiek. Potrzebowałam oderwać się od tego. Potrzebowałam pozytywnego kopa, zwłaszcza, że zaczynają się juwenalia. I takiego właśnie pozytywnego kopa z pozytywnym przekazem w pakiecie dostałam na wczorajszym koncercie zespołu Tabu w ogródku Pałacyku Zielińskiego.

 

Źródło: http://www.tabu.band.pl/

 Na swoim pierwszym (i do wczoraj jedynym) koncercie Tabu byłam sześć lat temu, kiedy to jako dziecię skarżyskiego Semafora nie mogłam odpuścić imprezy takiej jak Punky Reggae Live. Piękne to były czasy... człowiek miał siłę pogować i wcale nie przeszkadzały mu siniaki w różnych dziwnych miejscach po całym tym szaleństwie. Oprócz siniaków, z tamtego koncertu wyniosłam zauroczenie muzyką Tabu, które trwa do teraz. Bo ten zespół to taki konkretny wyjątek od reguły mówiącej, że polskie reggae podobno jest, delikatnie rzecz ujmując, słabe.

Przyznam się, że kiedy dowiedziałam się, że koncert jest plenerowy, zastanawiałam się, czy to w ogóle będzie miało sens. Moich wątpliwości nie rozwiał support- zespół Voda. Owszem, zagrali kawał dobrego rocka, słychać było mocne inspiracje klasykami gatunku takimi jak ZZ Top, czy Led Zeppelin, ale publika nie wychyliła się ani o centymetr spod rozstawionych parasoli. Ale kiedy na scenę wyszli muzycy z Tabu, to i deszcz przestał padać, i zimno nie przeszkadzało- pod sceną od razu zrobiło się tłoczno. A kiedy popłynęły pierwsze nuty... co tu dużo mówić. Odpłynęłam.

 Nie da się jednoznacznie zdefiniować muzyki granej przez ten zespół. Muzycy wplatają w swoje kawałki elementy ska, funku, czasem mocniejsze brzmienia, ale spoiwem jest bujający riddim. Taka fuzja wszystkiego, co gra w duszach dziewięciu muzyków sprawia, że tak naprawdę człowiek nie orientuje się, kiedy zaczyna się kołysać (bądź skakać i tańczyć) w rytm kolejnych kawałków. Poza tym sekcja dęta jest genialna. Wszystko idealnie zgrane w punkt, z ciekawymi smaczkami i akcentami. A do tego teksty- niby proste, ale z konkretnym przekazem. Wszystko to nie miałoby racji bytu, gdyby nie energia i ekspresja samego zespołu. Ogromna dawka pozytywnych emocji wysyłanych ze sceny wraca do nich w postaci roztańczonej publiczności śpiewającej razem z nimi.

Każda z płyt Tabu (a wydali cztery) jest nieco inna, w każdej pobrzmiewają inne "smaczki", ale na koncercie z każdej nich wyciągnięta została kwintesencja, dająca ponad godzinę duchowej uczty i totalnego chilloutu. A bis w postaci: Jak dobrze Cię widzieć/ Nie chcę umierać/ Sarny był wisienką na tym muzycznym torcie. Mimo chłodu- było warto. Klimatyczne otoczenie i dobra muzyka to połączenie idealne na zwalczenie chandry.

Metryczka:
Skład:
Rafał Karwot - śpiew
Marcin Suchy - gitara, śpiew
Kamil Machulec - gitara
Łukasz Kulikowski - bas
Marcin Kisiel - perkusja
Adrian Burczy - instr. klawiszowe
Marcin Nyrek - puzon
Kacper Skoneczny - trąbka
Radosław Drobczyk - saksofon 

Dyskografia:
Jednosłowo - 2006
Salut - 2009
Endorfina - 2012
Meteory - 2015

Przystanek Woodstock - 2014
Jednosłowo- reedycja - 2016