Kobiecość mlekiem i miodem płynąca?

 

Tytuł:Mleko i miód

Autor: Rupi Kaur

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 400

Ocena: 6+/10 

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam poezję. Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam poezję współczesną. Z literaturą kobiecą też mi zazwyczaj nie po drodze. Co mną kierowało, decydując się na "Mleko i miód"? - To, co zawsze. Ciekawość.

No, może nie tylko ciekawość, ale też minimalistyczne, ale przyciągające wzrok wydanie z odręcznymi rysunkami autorki. Całość zachowana jest w kolorach czerni i bieli, choć między nimi autorka pokazuje całą gamę odcieni. Gwałt, cierpienie, uprzedmiotowienie, miłość, tęsknota, zrywanie, ukojenie - wszystko to mieści się między okładkami "Mleka i miodu".

Sama nie nazwałabym utworów Rupi wierszami, a na pewno większości z nich. W zasadzie trudno tez niektóre nazwać utworami. Są to często bardzo lakoniczne przemyślenia, refleksje, którymi dzieli się z czytelnikiem autorka. Bo nie da się ukryć, że całą drogę odbywamy z nią ramię w ramię. Sama autorka przyznaje, że w książce oddaje część siebie. Pod osłoną luźnych przemyśleń przedstawia nie tylko własne przeżycia, ale pokazuje również swój zmysł obserwatora kobiet i tego, z czym muszą się zmagać. 

Jeśli w poezji poszukujecie głębokich metafor i niedopowiedzeń, to zdecydowanie tego tutaj nie ma. Rupi nie stara się łagodzić języka. Nazywa rzeczy po imieniu, zarówno te dotyczące cierpienia, jak i miłości. Jeśli się mylę, to mnie poprawcie, w każdym razie autorka daje do zrozumienia, że taki, a nie inny styl pisania służy ukojeniu i pewnemu "samouleczeniu", którego doświadczyła, podczas pisania, a które teraz chce dać innym kobietom. Nie ma się co oszukiwać, niektóre refleksje są mało odkrywcze i strasznie trącą banałem, ale znalazły się też takie, które w jakiś sposób do mnie trafiły. 

Bo z pewnością "Mleko i miód" to tomik traktujący o kobietach i napisany dla kobiet.

Podzielony jest na cztery części: Cierpienie, Kochanie, Zrywanie, Gojenie. Myślę, że odbiór zależny jest od tego, na jakim etapie życia znajduje się czytelnik/czytelniczka. Z niektórych utworów bije zabarwienie feministyczne, którego jednak nie należy mylić z nienawiścią do mężczyzn. Mają one raczej zachęcić kobiety do samoakceptacji i odnajdywania wewnętrznej siły (a nie mówiłam, że banały? :P). Wszystkie natomiast są bardzo intymne. Rupi nie boi się poruszać tematów, które w niektórych kręgach i kulturach nawet obecnie uważane są za tabu. Pisze o trudnych relacjach córki z ojcem, skrajnych uczuciach, tęsknocie, cielesności, ale również o gwałcie, molestowaniu, poniżaniu. Na całe szczęście większość nie jest powszechnym zjawiskiem, ale komu nie przydarzyła się nietrafiona miłość, czy tęsknota za kimś bliskim? 

Na upartego, można tę pozycję przeczytać za jednym podejściem i nie będzie to takie trudne, bo czasem na jednej stronie znajdują się trzy wyrazy, ale nie polecam takiego sposobu. Nie wszystkie wiersze czy przemyślenia autorki mogą przypaść do gustu, ja znalazłam jednak takie, które wywołały u mnie chwilę refleksji, a czasem po prostu zatrzymywałam się na dłuższą chwilę przy ilustracji. Chociaż utwory są pisane w duchu "siostrzanej więzi wszystkich kobiet" i mają się stać uniwersalne dla jak największego grona odbiorców, to moim zdaniem w różnym wieku i na różnych etapach życia te same "wiersze" mogą być odebrane inaczej. 

"Mleko i miód" nie jest wielką i wiekopomną poezją i choć z jednej strony nie szczędzi frazesów, to z drugiej też potrafi szokować szczerością. Na pewno skierowana jest do kobiet, ale jeśli znajdzie się jakiś śmiałek, który chciałby te kobiety choć troszkę zrozumieć, to może próbować pod tym adresem. Nie sądzę, by każda bez wyjątku kobieta znalazła w tym tomiku coś dla siebie, niemniej w danym momencie życia dla wielu może on przynieść swego rodzaju ukojenie, motywację, albo chociaż myśl, że "cholera, nie tylko ja mam tak przegwizdane". Zdecydowanie bardziej przemawiają do mnie jednak wiersze Haliny Poświatowskiej. Z tego miejsca pragnę przeprosić moją licealną polonistkę za to, że całe trzy lata interpretowania poezji i zastanawiania się, co autor miał na myśli poszły na marne, ale może chociaż będzie 3- za dobre chęci :D

A Wy czytałyście/liście już "Mleko i miód"? Sięgacie po poezję współczesną?

 

Big up!